In Nepal leidt de ‘Zaak Paras’ (de ex-kroonprins die op Rubel Choudhary heeft geschoten in Tiger Tops – zie Nepal Nieuws 14-12-2010) tot nationale onrust.
De krant van vanmorgen: ‘The first ever arrest of a former high-end royal on a criminal charge after the abolition of monarchy became pretty dramatic when former crown prince Paras Shah took nearly five hours to give himself up to police, on Tuesday in Pokhara.’
Na twee dagen vergaderen besloot de Nepalese regering om Paras te arresteren. De voormalige kroonprins verbleef in het Fulbari Hotel – in de duurste suite vergezeld van twaalf man personeel – toen de politie het complex omsingelde. Paras bleek hoogst verbaasd: ‘Arresteren? Mij?’ Na enige aandrang begreep hij dat hij mee moest, maar niet nadat hij allerlei excuses had aangewend om niet te hoeven. Hij zei ziek te zijn, daarna had hij honger, tenslotte gaf hij toe. Maar per auto naar Chitawan over die hobbelige weg? Geen sprake van. Voor hem zou een helikopter gehuurd dienen te worden. Tenslotte vloog hij naar het zuiden, gearresteerd en wel, begeleid door de politie.
‘We lieten hem maar een helikopter huren wegens zijn gezondheid,’ zei hoofdinspecteur Adhikari, die verder geen details wilde verstrekken aan de pers. Wel zei hij dat hij gedreigd had om geweld te gebruiken indien de prins niet zou doen wat hem werd gevraagd.
Nu slaapt Paras in een politiebarak in Chitwan, in een ‘single bedroom’ en hij eet ‘normal food like everybody’.
Afgewacht dient nu te worden of de prins schuldig wordt bevonden aan het incident.
Schuld?
Dat laatste zal nog enige voeten in de aarde hebben. De monarchie heeft nog steeds diepe wortels in de Nepalese samenleving. Buiten de politiebarak riep een groot aantal jongeren allerlei leuzen ten gunste van Paras Shah en de monarchie, daartoe aangevuurd door Badri Timalsina, Chitwan districtsvoorzitter van de Rastriya Prajatantra Party (RPP). Deze politieke partij is een koningsgezinde, rechtse groepering die geen gelegenheid voorbij laat gaan haar sympathie voor de Shah dynastie te betuigen.
Ook in Kathmandu werd een protestbijeenkomst georganiseerd om steun te betuigen aan de prins. Daarbij werd parlementslid Khobari Raya gearresteerd, zelf niet geheel van onbesproken gedrag: ‘Raya, a Constituent Assembly member from Sadbhawana Party, was himself in the headlines on a number of occasions in the past for gun threat in public places and firing incidents.’
Omdat in Nepal niets is zoals het lijkt, is het ook niet verbazingwekkend te lezen dat de Maoisten het voor de kroonprins opnemen. Dat wil zeggen, Maoistenleider Kul Prasad KC verklaart: ‘We zouden deze ‘Paras Rubel Row’ van alle kanten moeten bekijken voordat we een conclusie trekken. Hoogstwaarschijnlijk zit India achter dit Tiger Tops incident, en dat betekent dat er ook een onderzoek gestart moet worden naar Rubel Choudhary die in dat geval handelde op instigatie van India.’
Hij wordt in deze mening bijgevallen door Anil Sharma, Maoisten leider in Chitawan: ‘Paras heeft kennelijk extreem gehandeld onder ‘provocatie’ van Rubel Choudhary en de familie Koirala, en dus moet de aanleiding daartoe worden onderzocht. Indien Paras onder druk is gaan schieten, is zijn handelswijze verdedigbaar.’
De Maoisten hebben er nooit een geheim van gemaakt India te haten, en schieten te zien als een legitiem middel om gelijk te krijgen – maar een opvallende uitspraak is het wel van een partij die tot het uiterste is gegaan om de Shah monarchie ten val te brengen.
Geruststellend
Intussen gaat het leven in Kathmandu en de rest van Nepal zijn gewone gang.
Het aantal uren zonder stroom in de hoofdstad neemt elke week weer toe nu de stuwmeren opdrogen na de moesson, de integratie van de Maoistische (ex)strijders (PLA) in het reguliere leger (Nepal Army) schiet niet echt op, er is nog steeds geen regering anders dan het in het voorjaar afgetreden (en dus demissionaire) kabinet onder leiding van premier Madhav Kumar Nepal (UML).
De grootste partij in het parlement (de Constituent Assembly), de Maoisten (bijna 40%), krijgen maar geen meerderheid om aan de macht te komen – wat ze ook proberen. Dientengevolge is er nog steeds geen door het parlement goedgekeurde staatsbegroting (het financiële jaar loopt van mid-juli tot mid-juli).
De donorlanden vergaderen hardnekkig verder en spreken met de regelmaat van de Ghanta Ghar hun bezorgdheid uit over vrijwel alles wat in Nepal niet goed gaat.
Daarom is het geruststellend te lezen: ‘We have held very good and constructive meeting with the prime minister. The situation of a.o. human rights is one of the ongoing dialogues with the Government of Nepal,’ Danish Ambassador to Nepal Morten Jesperson told media persons. ‘We raised some specific issues and provided some recommendations to the Nepal Government.’
Responding to the envoys’ concerns, the prime minister said it is under discussion in the thematic committees of the Constituent Assembly.
Het is toch ongelooflijk dat zo’n crimineel als Paras nog ondersteuning krijgt in de Nepalese samenleving! Maar alles beter dan India (zoals de Maoïsten handig uitbuiten): Indiërs zijn per slot van rekening ook criminelen en Paras is er tenminste een van ons moet de redenering zijn 😉
Ik herinner mij nog goed mijn bezoek met een EU-delegatie aan Kathmandu in december 2004 toen wij (vergeefs) probeerden een totaal ontredderde regering een hart onder de riem te steken met een pleidooi voor een multi-partij systeem in een constitutionele monarchie tegen de achtergond van het intensiverende geweld tussen regering en Maoïsten. De intussen terecht van het toneel verwijderde koning Gyanendra speelde toen een uiterst dubieuze, chanterende rol, uitsluitend gericht op behoud van eigen machtspositie.
Er wordt door de internationale gemeenschap nog steeds veel vergaderd en zorg uitgesproken, maar helaas blijft het daarbij: de situatie in Nepal is vergeleken bij conflicten elders in de wereld maar een achterstraat. Maar Nepalesen zijn taai en geduldig, wij in het westen willen alles graag morgen in orde hebben. Zij daar weten wel beter en verdienen alleen al daarom onze constante aandacht en sympathie.
Met veel dank voor de hervatte berichtgeving, die behalve informatief ook gevat is in zeer lezenswaardige taal. De vraag blijft waar het heen moet met de “staat Nepal”, het dagelijkse leven zal de bedding van de Bagmati wel blijven volgen, al verstopt die mogelijk ook door alle besluiteloosheid?